There was once a prince, a lonely prince. He traveled around the world to find someone like himself, a proper princess to share his life. But this he knew: She must be a real princess.
In his travels, he found many princesses. Each claimed to be a real princess. Each had the proper pedigree and credentials, but there always seemed to be something not quite right about each one. People started to say that he was looking for something that he did not want to find. Behind closed doors, they even snickered. At last, the prince returned home in despair; he wanted a princess so badly. The Old King and Queen welcomed him home.
Another summer passed and the leaves were falling from the trees when, one evening, a terrible storm blew in from the sea. As the prince sat by the fire reading, lightning drew closer and closer and thunder rattled the windows until it seemed sure they'd break.
Hours into the night, the storm raged. At midnight, a calm fell as suddenly as the storm itself had arrived. An eerie knock was heard at the town gate. It was a gentle but insistent knock. The townspeople and courtiers rubbed their eyes and wondered who could have been out in such a storm. The Old King himself sent his advisor to the town gate.
There stood a princess, but she was in a terrible state. Rain poured from her hair and her clothes. It overflowed her shoes and ran out the heels. She claimed she was a princess, and the advisor all but laughed aloud. Still, she swore she was a real princess.
"We'll see soon enough if that is true," whispered the Old Queen softly to herself. The princess was given a warm dinner and some dry clothes while the Old Queen set off to prepare a sleeping chamber for the princess. First, she stripped all the bed clothes. Then, she placed a single pea in the center of the bedstead. Next, she called for twenty mattresses and piled them, one on top of the other, on the pea. Finally, twenty feather beds were added on top of the mattresses. The princess's sleeping arrangements were made.
In the morning, the Old King and Queen met the princess when she arose. If possible, she looked worse than when she had arrived! They asked how she had slept. "Oh, terribly bad!" exclaimed the princess. "I scarcely closed my eyes all night. Heaven knows what was in that bed. It seemed as if I were lying upon some hard pebble; my whole body is black and blue this morning. It is truly terrible!" And the princess started crying.
The Old Queen saw at once that she must be a real princess. Only a real princess could have felt the pea through twenty mattresses and twenty feather beds.
So the prince asked her to be his wife, sure that he had found a real princess. The prince once again traveled the world, this time with the princess, and they were happy. And the pea? It was put into a museum, where it may still be found, if no one has stolen it.
Now this is a true story.
http://www.artpassions.net/stories/princess_and_the_pea.html
Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πρίγκηπας που ήταν πολύ μοναχικός. Είχε γυρίσει όλο τον κόσμο ψάχνοντας να βρει κάποια σαν κι αυτόν. Μία πραγματική πριγκίπισσα για να μοιραστεί τη ζωή του μαζί της.
Στα ταξίδια του συνάντησε αρκετές. Κάθε μία από αυτές ισχυριζόταν πως είναι αληθινή πριγκίπισσα. Είχανε καλή καταγωγή και όλα τα προσόντα, μα κάτι επάνω τους δεν ήταν όπως θα ήθελε. Ο κόσμος είχε αρχίσει να λέει πως ο πρίγκηπας έψαχνε για κάτι που στην πραγματικότητα δεν ήθελε να το βρει. Πίσω από τις κλειστές πόρτες γελούσαν ειρωνικά. Στο τέλος ο πρίγκηπας επέστρεψε στο σπίτι του απελπισμένος. Ήθελε απεγνωσμένα να βρει την πριγκίπισσά του. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα τον υποδέχτηκαν ζεστά.
Το καλοκαίρι πέρασε και τα φύλλα είχαν αρχίσει να πέφτουν από τα δέντρα, όταν ένα απόγευμα ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα ενώ ο αέρας που ερχόταν από τη θάλασσα ήταν τρομερός. Ο πρίγκηπας έκατσε δίπλα στο τζάκι για να διαβάσει και οι κεραυνοί ολοένα και πλησιάζαν κάνοντας τα τζάμια στο παράθυρο του πύργου να τρίζουν λες και ήταν έτοιμα να σπάσουν.
Αυτό συνεχίστηκε για πολλές ώρες όταν γύρω στα μεσάνυχτα σταμάτησε όσο ξαφνικά είχε αρχίσει. Ένας μυστηριώδης χτύπος ακούστηκε τότε στην πόρτα της πύλης. Επίμονος αλλά όχι πολύ δυνατός. Οι κάτοικοι ξαφνιάστηκαν και αναρωτήθηκαν ποιος θα μπορούσε να είναι με τέτοιο καιρό. Ο ίδιος ο βασιλιάς έστειλε τον σύμβουλό του να ανοίξει.
Εκείνος είδε μια πριγκίπισσα να στέκεται που ήταν σε άθλια κατάσταση. Τα μαλλιά και τα ρούχα της έσταζαν από τη βροχή. Τα παπούτσια της είχαν πλημμυρίσει. Στο άκουσμα ότι ήταν πριγκίπισσα ο σύμβουλος έβαλε τα γέλια. Εκείνη όμως ορκίστηκε ότι έλεγε την αλήθεια.
"Αυτό θα το δούμε πολύ σύντομα" ψιθύρισε η βασίλισσα. Της ετοίμασαν ένα ζεστό δείπνο, της έδωσαν στεγνά ρούχα και η βασίλισσα πήγε να της ετοιμάσει το κρεβάτι της. Πρώτα έβγαλε τα σεντόνια. Μετά τοποθέτησε στο κέντρο του κρεβατιού ένα μικρό μπιζέλι και μετά ζήτησε να της φέρουν είκοσι στρώματα. Τα έβαλε το ένα πάνω στο άλλο και πάνω από τα στρώματα έστρωσε και είκοσι πουπουλένια σκεπάσματα. Το κρεβάτι της πριγκίπισσας ήταν έτοιμο.
Το πρωί ο βασιλιάς και η βασίλισσα πήγαν να την καλημερίσουν μόλις σηκώθηκε. Η όψη της πριγκίπισσας ήταν ακόμα χειρότερη από το προηγούμενο βράδυ. Τη ρώτησαν πως κοιμήθηκε. "Δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλη τη νύχτα. Ποιος ξέρει τι είχε το κρεβάτι μου. Ένιωθα λες και ξάπλωνα πάνω σε ένα σκληρό βότσαλο. Έχω γεμίσει μελανιές. Νιώθω φριχτά!" είπε η πριγκίπισσα και ξέσπασε σε κλάματα.
Τότε η βασίλισσα κατάλαβε πως ήταν αληθινή πριγκίπισσα. Μόνο μια αληθινή πριγκίπισσα θα μπορούσε να νιώσει ένα μπιζέλι κάτω από είκοσι στρώματα και πουπουλένια σκεπάσματα.
Έτσι ο πρίγκηπας της ζήτησε να γίνει γυναίκα του, σίγουρος πια ότι είχε βρει μια αληθινή πριγκίπισσα. Ο πρίγκηπας συνέχισε τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο αλλά αυτή τη φορά μαζί με την πριγκίπισσα και ήταν πολύ ευτυχισμένοι.
Όσο για το μπιζέλι, το βάλανε σε ένα μουσείο και μάλλον βρίσκεται ακόμα εκεί αν δεν το έχουνε κλέψει.
Και αυτή είναι μια αληθινή ιστορία.
