Once upon a time, the marriage of the last prince of the region caused a great eruption of grief. All the young girls who until that time were hoping to marry and lead a successful life began to cry and moan, to pull their braids and roll on the floor. There was not even a single prince left.
The girl who cried the most was the baker’s daughter. Her name was Filio. How many times had she dreamed of her marriage to a prince! How many times had she dreamed of the moment she would descend the carriage in her white wedding dress and the citizens of the kingdom would bow and the handsome prince at the top of the stairs would look at her in a charming smile!
But now, it was all over. She would never become a princess. She would be put on the self. A spinster all alone, with the mangy cats of the neighborhood keeps her company. She was trying to find a way for many hours and suddenly she had a terrific idea. It was a small miracle. Maybe years ago, a witch have had transformed a prince into a frog and her kiss would break the spell. She wiped her eyes a couple of times and headed to the nearest swamp.
On the way, she met the grocer’s daughter and unfortunately she shared her idea with her.
The news, however, travel fast. So, before Filio had reached the swamp, crowds of girls had flooded the place. The only thing u could see around was girls chasing desperate frogs. Pulling the frogs from their legs, hugging them tight and kissing them. And when they wouldn’t transform, they got angry and threw them back in the water.
Filio had to act immediately. She saw a frog from a long distance with no lipstick marks. So before the frog knew it, she pulled him into her arms and started kissing him furiously. After countless kisses, the frog escaped and started screaming and cleaning his cheeks being disgusted from the scene.
-Are you crazy lady? Suddenly, out of the blue, all you mad women come here to harass us?
-I’m... I’m sorry, stammered Filio, I just thought you might be a prince and with my kiss you would…
- I would do what? Transform? I’m not under a spell. I’m a frog, he interrupted her. Listen dear, as people do not change the same goes for frogs too. Keep that in mind. And with these words the frog jumped and vanished in the water.
Filio started crying desperately. At that moment the son of a fisherman came to fish. He saw Filio and he sat beside her.
- What happened, why you have tears in your eyes, asked her gently?
- Sniff! I will never become a princess, replied in a murky way.
- Of course you can, as long as you want it, you will become the princess of my heart.
The moment the dusk fell on the swamp, a frog nailed a sign that read : STOP KISSING THE FROGS! Filio held the fisherman’s hand tight and they lived happily ever after.
The End
ΜΗ ΦΙΛΑΤΕ ΑΛΛΟ ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ
Μια φορά και έναν καιρό, όταν παντρεύτηκε και ο τελευταίος πρίγκιπας της περιοχής, ξέσπασε μεγάλος θρήνος. Όλες οι νεαρές κοπέλες που μέχρι τότε ήλπιζαν να βρουν έναν πρίγκιπα για να καλοπαντρευτούν, άρχισαν να κλαίνε γοερά, να τραβάνε τις κοτσίδες τους και να κυλιούνται στα πατώματα. Δεν είχε μείνει πια ούτε ένα πριγκιπόπουλο ελεύθερο.
Το περισσότερο κλάμα όμως το έριξε η Φιλιώ, η κόρη του φούρναρη. Πόσες φορές είχε ονειρευτεί τη μέρα του γάμου της με έναν πρίγκιπα. Τη στιγμή που θα κατέβαινε από την άμαξα μέσα στο άσπρο της νυφικό. Τους υπηκόους του βασιλείου να υποκλίνονται και το όμορφο πριγκιπόπουλο στην κορυφή της σκάλας να της χαμογελάει γοητευτικά.
Αλλά τώρα πια, όλα τελείωσαν. Ποτέ δε θα γινόταν πριγκίπισσα. Θα έμενε στο ράφι. Μια γεροντοκόρη μόνη της, να της κρατάνε συντροφιά οι ψωριάρες γάτες της γειτονιάς. Εκτός και αν... Έστυβε το μυαλό της για ώρες και ω! του θαύματος, της ήρθε μια καταπληκτική ιδέα. Ίσως κάποια χρόνια πριν, μια μάγισσα να είχε μεταμορφώσει κάποιο πριγκιπόπουλο σε βάτραχο και μόνο το φιλί της να έλυνε τα μάγια. Σκούπισε τα μάτια της και μια και δυο ξεκίνησε για τον πλησιέστερο βάλτο.
Στο δρόμο, συνάντησε την κόρη του μπακάλη και δυστυχώς μοιράστηκε μαζί της την ιδέα της αυτή.
Τα νέα όμως ταξιδεύουν γρήγορα και πριν προλάβει η Φιλιώ να φτάσει, μπουλούκια από κορίτσια είχαν κατακλύσει τους βάλτους. Όπου και αν έστρεφες τη ματιά σου, έβλεπες κοπέλες να κυνηγάνε, απελπισμένα βατράχια. Να τα τραβάνε από τα πόδια και σφιχταγκαλιάζοντάς τα, να τους μοιράζουν φιλιά. Και όταν δεν μεταμορφώνονταν, νευριασμένες να τα πετούν πίσω στο νερό.
Η Φιλιώ έπρεπε να δράσει άμεσα. Είδε από μακριά ένα βάτραχο, που δεν είχε σημάδια από κραγιόν. Πριν καλά-καλά καταλάβει ο βάτραχος από που του ήρθε, τον τράβηξε στην αγκαλιά της και άρχισε με μανία να τον φιλάει. Μετά από αμέτρητα φιλιά, ο βάτραχος της ξέφυγε και αφού αηδιασμένος σκούπισε τα μάγουλά του άρχισε να τσιρίζει.
- Είσαι τρελή κυρά μου; Στα καλά του καθουμένου έρχεστε όλες εσείς οι παλαβές και μας παρενοχλείτε;
- Συ-συγνώμη, ψέλλισε η Φιλιώ. Πίστευα πως μπορεί να είσαι κάποιος μεταμορφωμένος πρίγκιπας που με το φιλί μου…
- Τι; Θα γίνει τι; Θα λυθούν τα μάγια; Δεν είμαι μαγεμένος. Βάτραχος είμαι, τη διέκοψε. Άκου καλή μου, όπως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, έτσι και τα βατράχια δεν αλλάζουν. Βάλ’ το καλά στο μυαλό σου και με αυτά τα λόγια ο βάτραχος έδωσε μια και χάθηκε στα νερά.
Απελπισμένη η Φιλιώ άρχισε να κλαίει. Τότε ήρθε ο γιος του ψαρά για να ψαρέψει πέστροφες. Είδε όμως τη Φιλιώ και έκατσε δίπλα της.
- Τι έπαθες και είναι τα μάτια σου κλαμένα;, τη ρώτησε τρυφερά.
- Σνιφ! Δε θα γίνω ποτέ πριγκίπισσα., απάντησε βουρκωμένη.
- Κι όμως, θα γίνεις. Θα γίνεις η πριγκίπισσα της καρδιάς μου αν το θες.
Ακριβώς τη στιγμή που έπεφτε το σούρουπο και ένας βάτραχος κάρφωνε στο βάλτο μια πινακίδα που έγραφε : ΜΗ ΦΙΛΑΤΕ ΑΛΛΟ ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ, ο γιος του ψαρά της έσφιξε το χέρι και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
